Griekse bouwkunst
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Griekse bouwkunst is de architectonische stijl die in het oude Griekenland en gekoloniseerde gebieden tot stand kwam, gekenmerkt door het gebruik van zuilenorden, symmetrie en proportie.
Omschrijving
De Griekse bouwkunst, die zich ontwikkelde vanaf de 8e tot 7e eeuw v.Chr., is vooral bekend om zijn tempels, maar is terug te vinden in alle gebieden waar de oude Grieken woonden. Aanvankelijk werden gebouwen opgetrokken uit leem, baksteen en hout, later werd steeds meer natuursteen zoals kalksteen en marmer gebruikt. De architectuur kenmerkt zich door een streven naar balans, proporties en elegantie, waarbij elk element een functie heeft. Belangrijke structurele eenheden zijn de zuilen, die samen met balkenconstructies werden toegepast. Naast tempels ontwikkelde de profane bouwkunst zich ook met bouwwerken zoals propyleeën, theaters, odeons, gymnasia en stoa's.
Bouworden
De Griekse bouwkunst kent drie belangrijke bouworden: Dorisch, Ionisch en Korinthisch. De Dorische orde is de oudste en eenvoudigste, met massieve zuilen zonder basis. De Ionische orde is slanker en eleganter, met zuilen die op een basis staan en kapitelen met voluten. De Korinthische orde is een variant van de Ionische en kenmerkt zich door een rijk gedecoreerd kapiteel met acanthusbladeren. Deze orden zijn essentieel voor de structuur en het uiterlijk van Griekse gebouwen, met name tempels, en tonen de ontwikkeling in stijl en versiering door de eeuwen heen.
Belangrijke gebouwtypen
Hoewel tempels de bekendste voorbeelden zijn, omvat de Griekse bouwkunst ook andere belangrijke gebouwtypen. Hieronder vallen profane gebouwen zoals theaters en odeons voor opvoeringen, gymnasia voor sport en scholing, en stoa's (overdekte zuilenhallen) die vaak publieke functies hadden. Ook woonhuizen en regeringsgebouwen behoorden tot de Oud-Griekse architectuur.
Vergelijkbare termen
Klassieke architectuur
Gebruikte bronnen: